اما نرسم بر عشق

ای مرغک صحرایی ، مستانه نکن یادش

آتش زده ای بر دل ، این گونه به فریادش

این چهچه مستانه ، سوزد دل دیوانه

داد از سخن عشقش ، از آتش و پروانه

هم بال ملک بودی ،هر آن که به تسبیحش

خواندی و مرا بردی ، بر محضر آن دلکش

گویند دمی باشد ، دل دادگیه در عشق

عمریست دلم رفته ، اما نرسم بر عشق