کوچ

کوچ...

کوچ...

کوچ...

خواب دیدم که به بزمی سر و سودای تو بود

تا سحر وصف تو و مستیه در کوی تو بود

من مسکین به تمنای تو ، شعری گفتم

صله ای پیر مغان داد ، که از سوی تو بود

محو در معرکه بودم قدحی هم در دست

ساقی آمد که می اش ، راه به آسوی تو بود

خم وحدانیه عشقت ، به فنا برده تمامیه مرا

حیرتی ماند و عجب ، کین همه جادوی تو بود

کوچ...

تو در ، تو در میان جانی ، تو فارغ از نشان و بی نشانیچو در شبم ، خراب کن ، تمام تاری و غمم که تو امید جاودانیگذر کنم ز کوی تو ، چو بسته ام به موی تو ، دگر ندارم آشیانیشراب کهنه ای بده ، که در طرب رها شوم ، چو مرغ آسمانیهزار توست عشق تو ، در این خمار گم شدم ، بگو ره نهانیچو از تو جویم ، به سر نیابم ولی به دل چو بنگرم ، تویی تمام این معانیشبی به بزمم ، شرر فکنده نگاه پر شراره ات ، تو ای فزون مهربانیبه عشق تو در آتشم ، به شعله ها ولی خوشم ، که میرسم به صبح زندگانیچه ماندن و چی رفتی ، چه بودن و نبودنی ، تو فارغ از زمان و لا مکانی کوچ...

ای سحرگاه من و ای صبح بیدارم ، بیاچشمهایم منتظر ، ای منجی آخر ، بیامیشود پر وا کنی در سایه ات ماوا کنمهمچو سیمرغی و در سودای پروازم بیاکاش دلتنگی به وصل آخر رسد ناجیه ماتا به شوق روی تو ،هم جان و دل بازم بیانی نزن مطرب، ببین دل تنگیم لبریز شدگریه دارد این هوا ، در اوج بارانم ، بیا ۹۶/۰۵/۱۹ ۰ ۰ حسن ناظم کوچ...

کاش در کوچه تنهایی ما
نیمه شبی مهتابی

مثل ، ماهی بدرخشی
و مرا دریابی

خم توحید تو ما را
به چنان ، مستی برد

که طلب فتاده بر جان
پس از آن بیتابی

نگرانم که به چشمان تو
مدیون مانم

که تو بیداری و جا مانده ام
اندر خوابی

غم هجران تو را
ای که مسیحا نفسی

به که گویم به خدا نیست مرا
جز تو کسی

کوچ...

خوشا آرمیدن به بازوی عشق

همیشه نشستن سر کوی عشق

کنار تو شبها سحر می شود

و من غرق بازی و جادوی عشق

نگاهت مرا متصل می کند

به دریای ژرفی فراسوی عشق

به درس عدم مانده ام سال ها

چو بستند دل را به گیسوی عشق

کوچ...

تمام تار و پودم ، از تو ای عشق

برای با تو بودن ، با تو ای عشق

در این ظلمت ، که من عطشان نورم

به چشمان تو می آید سحر ، عشق

برای آخرین مقصد ، در این کوچ

تویی تنها دلیلم ، نازنین عشق

هزاران بار دیگر خواهم آمد

ولی آرام و پایانم تویی ، عشق

کوچ...

چو رسیده ام به عشقش
دگر آرزو ندارم

من سر سپرده راهی
جز به کوی او ندارم

طلبی فکنده در جان
که نموده بی قرارم

به خدا که تا نیابم
سر این باده خمارم

چه نموده ای به جانم
پس از آن شراب کاری

فلقی برم عیان کن
که خراب و می گسارم

چو غلام عشق باشم
و به بزم عشق بازان

به جز این قمار جانی
ره دیگری ندارم

کوچ...

برای پر زدن در عشق
به من یک جام دیگر ده

نگاهت را نگیر از من
به من ایمان و باور ده

مگر لیلا نمی آمد
شبی در خاطر مجنون

شبی در خاطر ما باش
بمان و شور یک دم ده

چو یونس در دل ماهی
شدم در قلب تاریکی

مرا با نور رحمانی
ز ظلمتها نجاتم ده

و دریا سخت و مواج است
مسیرم باز سوی توست

در این دریا تو با من باش
ز طوفان ها عبورم ده

کوچ...

همه دلتنگیامون واسه ی عشق

نگاه خیس بارون واسه ی عشق

یه بغضی تو صدامون خونه کرده

گلو گیره گلو گیره غم عشق

شب تنهایی ها رو کوچه فهمید

قدمهایی که لرزونن واسه عشق

بازم میشه از اون لیلا خبر داد

به دل هایی که مجنونن واسه عشق

کوچ...

برای تسکین دلم ، مرحم جانانه ، دعاست

چون که به تسبیح توام ، نیست زمان و ماسواست

یوم ورود مطلعش ، سلام عاشقانه ایست

وادی توحید بدان ، مقصد بی نشانه هاست

کیست که آگهم کند ، مقصد و مقصود تویی

معبد و معبود من آن ، خالق بی کرانه هاست

مانده به جا ز کاروان ، زائر خواب مانده ای

شب شبه مدهوشی و عشق ، وعده ی عاشقانهاست

کوچ...

سمت فنا می رود جان به تمنای عشقتا به کجا می رود دل به تولای عشقصورت آن ماه رو در پس آیینه هامی بردم کو به کو وادی بینای عشقسر به عدم داده را فرصت اقرار نیستتا که کند گفتگو از مه بیتای عشقبنده ی در پرده را شوق تو سازد رهاچون ز جهان کنده ها راهی دریای عشق ۹۶/۰۳/۲۳ ۰ ۰ حسن ناظم کوچ...

پیمانه ای با هو زدمذکرت علی ع در سر نشستیک جرعه مهمانت شدمای آنچنانی محو دوستسجاده ات را باز کنچون تیر در پای تو هستدر جنگ خندق در جملدر اوج قدرت بردبارشمشیر حق ، مرد عملای بر تو سهل و محتملدر های خیبر را بکنای پهلوان بی بدلدر شان تو هم راکعوندر وصف عشقت آمدهتطهیر و لا هم یحزنوندر نزدت ای مردانه مرد کوچ...

تا تو به خواب من شدی
بی خور و خواب گشته ام

شرب مدام من شدی
مست و خراب گشته ام

در طلبت دمم نبود
تا که تو را صدا کنم

زخمه به ساز دل زدی
تا که خدا خدا کنم

گویمت از فراق و تو
وعده قدر می دهی

قدر من آن زمان بود
که طرره از تو وا کنم

فاش نمیشود که ما
عاشق و معشوق همیم

اگر که در کوی تو جان
به غمزه ای فدا کنم

کوچ...

گرچه که در ساحت دوست همچو خسی خمیده ام

چون تو به خواب من شدی ذره ی پر کشیده ام

ندانم از کجا شده این همه دل داده گی ام

فقط تو مانده ای و تو در ره آوارگی ام

گم شدم از خودم چنان که یافتنم محال شد

قسم به توحید تو عشق باعث این وصال شد

گفت تخلصت کجاست شاعر بی نام و نشان

گفتمش این شراب برد نام و نشان و روح وجان

کوچ...

کوچ...

کوچ...

کوچ...